آیا تا به حال برایتان پیش آمده است که یک کار را هفته ها یا ماه ها به تعویق بیندازید واحساس عذاب وجدان که کمی طاقت فرسا هم هست را تجربه کنید؟ اغلب اوقات این تجربه با عدم انگیزه برای انجام کارها به همراه است. آیا از اینکه احساس کنید کنترل زندگیتان از دست شما خارج است خسته شده‌اید؟ آیا زمانی که وقف تفکر انجام کاری میکنید، بیش از زمانی است که برای انجام آن کار صرف میکنید؟ برای دستیابی به راهکارهای مرتبط، با ما در ” عبور از اهمال کاری در پروژه‌های سخت ” همراه شوید!

سختی هر شروع:

نا آگاهی نسبت به اینکه از کجا شروع کنید، باعث تاخیر در انجام کارهایتان می‌شود. زیرا احساس ترس و استرس بر شما قلبه می‌کند. اکثر اوقات، وقتی ما کارها را به تعویق می‌اندازیم به صورت ناخودآگاه احساس خطر و ترس می‌کنیم. برای مثال ” اگر یک پادکست را شروع کنم و آن را تمام نکنم، شکست میخورم! بنابراین اگر شروع کنم، باید برای همیشه آن را ادامه دهم!” یا افکاری این چنین هستند که به ذهنمان هجوم می‌آورند.

سال‌ها که درباره این سوال تحقیق کردم. “چگونه می‌توانیم خود را مجبور به انجام کاری کنیم که می‌دانیم مهم است؟ ” زمان ‌هایی وجود دارند که انگیزه‌های انسانی ما مداخله می‌کنند. اما باز ما نمی‌خواهیم کار مهم را انجام دهیم. اهمیتی ندارد که یک کار چقدر مهم است، حتی در مورد کارهای آسان نیز غلبه بر اهمال کاری و انجام آن می‌تواند بسیار دشوار باشد! وقتی هدفی بزرگ، پیچیده یا بلندمدت است، انگیزه زیادی برای ادامه آن لازم است.

اهمال کاری و دنیای تکنولوژی:

در مقابله با اهمال کاری در دنیای پرشتاب امروزی، توانایی حفظ تمرکز و بهره‌وری بسیار مهم‌تر از همیشه است. با این حال، رگبار دائمی اعلان‌ها، لیست‌های بی‌پایان کارها، وحواس‌پرتی‌های آنلاین؛ اغلب ما را به مسیر تعویق می‌کشانند. تلاش برای تمرکز روی کارها می تواند یک چالش رایج باشد. اما خبر خوب این است که استراتژی‌های عملی برای بازیابی تمرکز وجود دارد. در این مقاله، تکنیک‌های اثبات شده برای ایجاد محیطی بدون حواس پرتی و غلبه بر موانع اهمال کاری را بررسی می‌کنیم. چه دانش آموزی باشید که با تکالیف دست و پنجه نرم می کند و چه فردی حرفه‌ای که برای دستیابی به اوج بهره‌وری تلاش می‌کند و یا صرفا فردی هستید که به دنبال یک روال روزانه کارآمدتر است؛ این مقاله به شما کمک می‌کند برخی جنبه‌های مهم این موضوع را بررسی کنید.

قورباغه‌ات را قورت بده!

همه ما توصیه‌های استاندارد بهره‌وری را شنیده‌ایم. باید قورباغه‌مان را قورت دهیم. ابتدا سخت‌ترین و مهم‌ترین وظایف خود را پشت سر بگذاریم. با این روش کل روزمان را به تعویق نمی‌اندازیم. البته صحبت از این کار بسیار آسان‌تر از انجام آن است!

راهکار ها :

بی جی فاگ، روانشناس استنفورد میگوید شاید حتی نباید تلاش کنید! وقتی یک رفتار آسان است، نیازی نیست بر انگیزه تکیه کنید. به جای تمرکز بر روی کار عظیمی که پیش رو دارید، پیشنهاد می‌کنم عادات کوچکی ایجاد کنید که آنقدر جزئی و قابل انجام باشند تا مقاومت در برابر آنها غیرممکن شود.

مثالی بر موضوع:

او وقتی می‌خواست عادت استفاده از نخ دندان را برای خود ایجاد کند، تصمیم گرفت فقط یک دندان را نخ دندان بکشد. شروع کار اغلب قسمت سخت است. هنگامی که یک دندان را نخ دندان می کشید، ادامه کار و استفاده از نخ دندان برای همه آنها بسیار آسان بود.

حس فوریت:

به جای تبدیل شدن به یک پادکستر برای تمام عمر، به یک فصل از شش قسمت متعهد شوید. حتی اگر کسی گوش ندهد، یا متوجه شوید که از آن لذت نمی‌برید، شکست نمی‌خورید. شما داده‌هایی به دست می‌آورید که به شما کمک می‌کند رویکردتان را اصلاح کنید. بنابراین می‌توانید در آینده موفق شوید. وقتی فشار از بین می رود، ایجاد انگیزه برای شروع بسیار آسان‌تر است.

آزمایش:

به جای فشار، به کار با ذهنیت کنجکاوی و آزمایش نگاه کنید. باید اقدامات خود را به عنوان یک آزمایش مجدد تنظیم کنید. زیرا خطر شکست را از بین می‌برد. شکست برای بسیاری از ما ناراحت کننده است. چون در خود معنای نهایی بودن را دارد: شما سعی کردید کاری را انجام دهید. اما این اتفاق نیفتاد. در عوض، آزمایشی که از همان ابتدا می‌دانید نتیجه نامشخصی دارد را به سختی می‌توان ناموفق نامید! می‌دانید که برای دستیابی به نتیجه‌ای که می‌خواهید، چندین بار تکرار می‌شود و انتظارات خود را بر اساس آن تنظیم می‌کنید.

پرسش مهم:

از خود بپرسید “چرا از این کار اجتناب می کنم؟”. ببینید چه چیزی را پیدا می‌کنید. وظایف بزرگ را به مراحل کوچکتر و قابل مدیریت تقسیم کنید. لازم نیست تمام مراحلی که یک هدف به آن نیاز دارد را بدانید. فقط اولین مرحله را دریابید و از آنجا شروع کنید. این باعث می‌شود کار کمتر طاقت فرسا و در عوض دست یافتنی‌تر به نظر برس. احتمال تاخیر در انجام کارتان را نیز کاهش می‌دهد.

نتیجه:

نتایج و مزایای مثبت تکمیل یک کار را تصور کنید. تمرکز بر پاداش می‌تواند به شما انگیزه و الهام ببخشد تا اقدام کنید. همچنین، به غلبه بر تمایلتان برای تاخیر در کارها، کمک کند.

عوامل حواس پرتی:

عوامل بالقوه حواس پرتی، چه جسمی و چه ذهنی را شناسایی و به حداقل برسانید. یک محیط کاری اختصاصی و متمرکز ایجاد کنید. چه در حال کار و چه در حال تحصیل، فضای کار خود را تمیز و سازماندهی کنید. هر گونه سر و صدا یا بهم ریختگی فیزیکی که ممکن است حواس شما را پرت کند را حذف کنید. تلفن خود را در حالت بی صدا قرار دهید و آن را در کشو یا حتی اتاق دیگری بگذارید. اگر در یک محیط پر سر و صدا کار می کنید، استفاده از هدفون‌های حذف کننده نویز را برای جلوگیری از حواس پرتی و ایجاد فضای متمرکزتر در نظر بگیرید.

زمان بازدهی فردی:

به زمانی که در طول روز هوشیاری و بازدهی بیشتری دارید توجه کنید. کارهای مهم یا چالش برانگیز را در این زمان‌ها برنامه ریزی کنید تا کارایی خود را به حداکثر برسانید. کارها با اهمیت کمتر را باید قبل یا بعد از ساعات اوج بهره‌وری خود برنامه‌ریزی کنید.

قانون دو دقیقه:

اگر تکمیل یک کار کمتر از دو دقیقه طول می کشد، بلافاصله آن را انجام دهید. این کار از تجمع و طاقت فرسایی کارهای کوچک جلوگیری می کند. مهمتر از آن، به شما کمک می کند تا شتاب ایجاد کنید. در نهایت، به شما احساس موفقیت می‌دهد.

ادراک شما:

درک این احساسات و عوامل می تواند به شما کمک کند تا به طور موثرتری به موضوع اهمال کاری رسیدگی کنید. مهم است که به یاد داشته باشید همه گاهی این احساسات را تجربه می کنند. شما فقط باید به دنبال استراتژی خاص خود باشید تا بتوانید به کمک آن بر بر این موضوع غلبه کنید.

همچنین بخوانید : طرز تفکر کوچینگ چیست؟

منابع : Harvard Business Review

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *